W „Like Water for Chocolate” Laura Esquivel bada naturę historii i opowiadania historii, podkreślając rolę osobistych doświadczeń w kształtowaniu narracji. Rachunki naocznych świadków, choć cenne, często mogą odbiegać od obiektywnej rzeczywistości, ponieważ wpływają na nie indywidualne perspektywy i emocje. Podkreśla to podmiotowość związaną z zapisami historycznymi.

Esquivel sugeruje, że zrozumienie historii wymaga krytycznego podejścia, uznając, że konta są filtrowane przez własny obiektyw obserwatora. Ten pomysł zachęca czytelników do zakwestionowania ważności tego, co słyszą i czytają, uznając, że prawdziwa rzeczywistość może być nieuchwytna pod osobistymi interpretacjami i wspomnieniami.