Idź zastrzelić niedźwiedzia. Koncentrując się na iluzji, Paweł był w stanie zebrać poczucie pozytywnej wdzięczności za obecność Anity, aby podziękować Bogu za kobietę u jego boku, aby pomóc w przetrwaniu pracy związanej z jedynie przetrwaniem.
(go shoot a bear. Concentrating hard on the illusion, Paul was able to muster a feeling of positive gratitude for Anita's presence, to thank God for a woman at his side to help with the petrifying amount of work involved in merely surviving.)
przez Kurt Vonnegut Jr. (0 Recenzje)
W „Player Piano” Kurta Vonnegut Jr. postać Paul doświadcza momentu intensywnej koncentracji, gdy zmaga się ze swoimi przytłaczającymi okolicznościami. Pomimo zniechęcających wyzwań przetrwania, udaje mu się kultywować poczucie wdzięczności, szczególnie za to, że Anita jest u jego boku. To uczucie przynosi mu pociechę wśród chaosu ich życia.
Gdy Paweł zastanawia się nad ich partnerstwem, uznaje znaczenie posiadania kogoś do podzielenia ciężaru ich zmagań. To połączenie wzmacnia jego determinację, aby przepchnąć trudności, jakie napotykają razem w zmechanizowanym, często odczłowieczającym społeczeństwie.
Idź strzelaj niedźwiedzia.
Koncentrując się na iluzji, Paweł był w stanie zebrać poczucie pozytywnej wdzięczności za obecność Anity, aby podziękować Bogu za kobietę u jego boku, aby pomóc w skamieniałej ilości pracy związanej z jedynie przetrwaniem.
Komentarze nie zostaną zatwierdzone do publikacji, jeśli będą SPAM-em, będą obraźliwe, niezwiązane z tematem, będą zawierały wulgaryzmy, będą zawierały atak personalny lub będą promowały jakąkolwiek formę nienawiści.
Ta strona używa plików cookie, aby zapewnić Ci świetne wrażenia użytkownika. Korzystając z tej witryny, zgadzasz się na używanie przez nas plików cookie.