Cytat „Player Piano” Kurta Vonnegut Jr. podkreśla nieuchronność kogoś, kto inspiruje zapomnianą populację, która pragnie celu i uznania. Obietnica ożywienia poczucia zaangażowania i godności przemawia do głębokiej emocjonalnej potrzeby przynależności opętania przez osoby rozczarowane strukturą społeczeństwa. Ta inspiracja prawdopodobnie rezonuje z tymi, którzy czują się marginalizowani i odłączeni.

Ponadto czujność władz, które przewidują pojawienie się takich charyzmatycznych postaci, odzwierciedla strach przed potencjalnym powstaniem, które może zagrozić ustalonym porządkowi. Przewidując, że ktoś uniknie wykrywania i zgromadzi następujące, Vonnegut podkreśla odporność ludzkiego ducha i potencjał działania zbiorowego, pomimo środków oprescyjnych mających na celu jego hamowanie.