W „Engleby” Sebastiana Faulksa, bohater zmaga się z przejściową naturą uczuć i przytłaczającą ciężarem życia codziennego. Cytat podkreśla, w jaki sposób pozytywne emocje mogą zniknąć, pozostawiając poczucie uduszenia przez przyziemne obawy. Odzwierciedla to głębszą walkę egzystencjalną, w której znaczenie życia jest zmniejszone wśród jego trywialności.

Narracja zagłębia się w złożoność ludzkiego doświadczenia, pokazując, jak radość może być ulotna i szybko przyćmiona małżeństwem życia. Eksploracja Faulsa ujawnia napięcie między momentami jasności a często zdominowanym uczuciem nieistotności, które charakteryzują istnienie. Ta dualność rezonuje z wieloma, co skłoniło do refleksji na temat ludzkiej kondycji.