W „Catch-22” Josepha Hellera, bohater jest przedstawiany jako postać, która przywołuje dyskomfort wśród otaczających go osób. Pomimo zewnętrznej życzliwości innych, w ich interakcjach jest namacalne napięcie, co sugeruje złożoną dynamikę społeczną, w której prawdziwe uczucia pozostają niewyrażone. Stwarza to środowisko, w którym powierzchowna uprzejmość maskuje głębsze niepokój.

Cytat podkreśla paradoks relacji społecznych w narracji, w której powszechna jest niezgodność, ale prawdziwe połączenie jest nieobecne. Uwzględnia absurdalność i sprzeczności, które są kluczowe dla tematów książki, podkreślając, w jaki sposób normy społeczne mogą prowadzić do pustych interakcji, powodując, że jednostki czują się izolowane, mimo że są otoczone przez innych.