W chaotycznej scenie Josepha Hellera „Catch-22” emocje i zamieszanie wybuchały, gdy postacie krzyczą o tym, że ktoś powraca. Wykrzykniki sugerują mieszankę ulgi i alarmu, co prowadzi innych do kwestionowania implikacji tego powrotu. Pilność w ich głosach podkreśla tematy absurdalności powieści i szalony charakter ich okoliczności.
Ten moment oddaje instynktowne reakcje bohaterów na postrzegane zagrożenia, ilustrujące wszechobecne poczucie strachu i walkę o przetrwanie. Szalone polecenie biegania dalej podkreśla chaotyczne środowisko, w którym się znajdują, w którym racjonalność często ustępuje miejsca panice. Heller wykorzystuje tę intensywność, aby krytykować absurdalność wojny i ludzką kondycję.