Wrócił! Wrócił! Kto wrócił? krzyknął kogoś innego. Kto to jest? Co to znaczy? Co powinniśmy zrobić? Czy jesteśmy w ogniu? Wstań i biegnij, cholera! Wszyscy wstają i biegają!
(He's back! He's back!Who's back? shouted someone else. Who is it?What does it mean? What should we do?Are we on fire?Get up and run, damn it! Everybody get up and run!)
W chaotycznej scenie Josepha Hellera „Catch-22” emocje i zamieszanie wybuchały, gdy postacie krzyczą o tym, że ktoś powraca. Wykrzykniki sugerują mieszankę ulgi i alarmu, co prowadzi innych do kwestionowania implikacji tego powrotu. Pilność w ich głosach podkreśla tematy absurdalności powieści i szalony charakter ich okoliczności.
Ten moment oddaje instynktowne reakcje bohaterów na postrzegane zagrożenia, ilustrujące wszechobecne poczucie strachu i walkę o przetrwanie. Szalone polecenie biegania dalej podkreśla chaotyczne środowisko, w którym się znajdują, w którym racjonalność często ustępuje miejsca panice. Heller wykorzystuje tę intensywność, aby krytykować absurdalność wojny i ludzką kondycję.