Nosił te same szorty i koszulki do pracy przez wiele dni. Odmówił noszenia butów z koronkami. Odmówił noszenia zegarków, a nawet swojej obrączki. Aby uspokoić się w pracy, często rozbudzał muzykę heavy metalową.
(He wore the same shorts and t-shirts to work for days on end. He refused to wear shoes with laces. He refused to wear watches or even his wedding ring. To calm himself at work he often blared heavy metal music.)
W „The Big Short: Inside the Doomsday Machine” Michael Lewis opisuje postać, która wykazuje wyraźny brak konwencjonalności w swoim stroju i zachowaniu. Często nosi te same swobodne szorty i koszulki przez wiele dni, wykazując obojętność na typowe kody ubioru biurowego. Jego wybór obuwia jest równie niekonwencjonalny, ponieważ unika butów, które mają koronki, wybierając komfort ponad formalność.
Ta osoba odrzuca również noszenie akcesoriów, takich jak zegarki, a nawet jego obrączka, podkreślając preferencję dla prostoty i być może poczucie buntu przeciwko normom społecznym. Aby poradzić sobie ze stresem w swoim środowisku pracy, zwraca się do muzyki heavy metalowej, wysadzając ją jako sposób na znalezienie spokoju wśród chaosu, odzwierciedlając jego wyjątkowe podejście do życia i pracy.