Jego matka zawsze mówiła: „Wszyscy jesteśmy winni czegoś, nawet jeśli jest to tylko lenistwo lub ignorancja”. Nigdy do tej pory nie rozumiał, co miała na myśli.
(His mother had always said, 'We are all guilty of something even if it is only laziness or ignorance.' He had never understood what she meant till now.)
Bohater zastanawia się nad słowami swojej matki na temat powszechnej natury winy, po raz pierwszy zdając sobie sprawę z ich głębokości. Rozważa, w jaki sposób zaniedbanie lub brak świadomości mogą przyczynić się do osobistych niedociągnięć i wad moralnych, co wskazuje na ważny związek między działaniami a odpowiedzialnością.
Ta realizacja stanowi scenę jego wewnętrznej walki, gdy konfrontuje się z jego przeszłym zachowaniem i jego konsekwencjami. Pomysł, że wszyscy nosi pewien stopień winy, choć subtelny, skłania go do bardziej krytycznego zbadania swoich wyborów, sugerując przebudzenie złożoności ludzkiej natury i moralności.
