„Jak się masz, yossarian?” "Wspaniale." Nie, strasznie się boję. „W porządku” - powiedział major Danby. „To dowód na to, że żyje”.
("How are you, Yossarian?" "Splendidly." No, I'm terribly afraid. "All right then," said Major Danby. "It's proof that he's alive.")
Wymiana między Yossarianinem a majorem Danby'm w „Catch-22” Josepha Hellera ilustruje głęboką ironię i kryzys egzystencjalny, przed którymi stoi bohaterowie. Podczas gdy Yossarian twierdzi, że czuje się „wspaniale”, jasne jest, że jego prawdziwe uczucia są dalekie od pozytywnych, ponieważ przyznaje, że jest „strasznie się bój”. Ta dualność podkreśla absurdalność ich sytuacji w czasie wojny, gdzie zewnętrzne występy często kontrastują ostro z wewnętrznym zamieszaniem.
Ta krótka rozmowa zawiera nadrzędny temat przetrwania pośród chaosu. Komentarz majora Danby'ego na temat tego, że Yossarian żyje, sugeruje, że ich życie jest definiowane przez ciągłą walkę z szaleństwem wojny. Pisanie Hellera subtelnie krytykuje absurdalne warunki życia wojskowego, w których zdrowie psychiczne i bezpieczeństwo wydają się nieuchwytne, a bohaterowie są uwięzieni w paradoksalnej rzeczywistości, w której często odmawia się prawdy emocjonalnej.