Wolałbym mieć kruche okruchy na twarz niż muchy w moich oczach, Havermeyer odparł.
(I'd rather have peanut brittle crumbs on my face than flies in my eyes, Havermeyer retorted.)
W „Catch-22” Josepha Hellera postać Havermeyer wyraża humorystyczną, ale wskazaną preferencję poprzez żywą metaforę. Sugeruje, aby wolałby poradzić sobie z niewielkimi niedogodnościami kruche okruchy orzechowe na twarzy niż o wiele bardziej uciążliwej możliwości muchy brzęczania jego oczu. To stwierdzenie nie tylko ilustruje jego pogardę dla much, ale także podkreśla jego gotowość do tolerowania niewielkich irytacji większych problemów.
Ta wymiana odzwierciedla szersze tematy Hellera absurdu i irracjonalnej natury wojny, pokazując, jak postacie często preferują drobne dyskomforty niż przytłaczający chaos. Podkreśla długości, do których jednostki chodzą, aby zachować pozory kontroli w chaotycznych sytuacjach, podkreślając w ten sposób zarówno absurdalność ich okoliczności, jak i ludzką tendencję do znajdowania humoru w przeciwności.