Mam kilka dziesięcioleci do stracenia. Czy wiesz, jak długo trwa rok, kiedy to się odchodzi?
(I have some decades to spare. Do you know how long a year takes when it's going away?)
W „Catch-22” Josepha Hellera bohater zastanawia się nad subiektywnym doświadczeniem czasu, sugerując, że chwile mogą się wydłużyć, gdy się wymykają. Ta obserwacja podkreśla, w jaki sposób przyjmowanie czasu można postrzegać inaczej w zależności od okoliczności i stanu psychicznego. Kontemplacja postaci implikuje głębsze zrozumienie ulotnej natury życia, podkreślając napięcie między chęcią utrzymania czasu a nieuchronnością jej przejścia.
Cytat podkreśla paradoks czasu, w którym jeden rok może wydawać się rozciągać na czas nieokreślony, gdy ktoś jest świadomy jego straty. Ten sentyment rezonuje w całej powieści, w której postacie zmagają się z absurdem i walką o agencję w chaotycznym świecie. Heller po mistrzowsku przekazuje ciężar czasu, szczególnie w momentach kryzysu, ilustrując, jak ludzkie doświadczenie jest kształtowane przez nieustępliwy marsz czasu.