Kiedyś usłyszałem, jak mój ojciec powiedział przyjacielowi, że jego związek z matką przypomniał mu o historii Attara, perskiego poetki z XII wieku o człowieku, który nieustraszony jeździł okrutnym lewem. Kiedy narrator podążył za tym odważnym mężczyzną do swojego domu, był zszokowany, widząc, jak łatwo go został zarzucony przez żonę. Jak człowiek, który nie bał się zaciekłej bestii, był tak zastraszony przez własną żonę? Jego gospodarz został odrzucony: gdyby nie to, co dzieje się w domu, nigdy nie mógłby jeździć lwa.
(I once heard my father tell a friend that his relationship with my mother reminded him of a story by Attar, the twelfth-century Persian mystic poet, about a man who fearlessly rode a ferocious lion. When the narrator followed this brave man to his home, he was shocked to see how easily he was cowed by his wife. How could a man who was not afraid of a fierce beast be so intimidated by his own wife? His host shot back: If it weren't for what happens at home I could never ride a lion.)
Autor zastanawia się nad historią podzieloną przez jej ojca, porównując jego związek z matką z opowieścią perskiego poety Attara. W tej opowieści odważny mężczyzna, który jeździ lwa, jest ostatecznie stonowany przez jego żonę. Kontrast ten rodzi pytania o męskość i dynamikę relacji osobistych, w których nieustraszoność w jednym królestwie niekoniecznie przekłada się na inny.
Ta anegdota podkreśla złożoność relacji międzyludzkich, co sugeruje, że prawdziwa siła może polegać na radzeniu sobie z wyzwaniami krajowymi. Wgląd ojca - że życie domowe podsyca jego odwagę w świecie zewnętrznym - ilustruje splecioną naturę tożsamości osobistej i publicznej.