W „Naked Lunch” William S. Burroughs bada koncepcję, że przyjemność często wynika z łagodzenia stresu i napięcia. Twierdzi, że doświadczenia przyjemności pochodzące z używania substancji, określane jako „śmieci”, zapewniają tymczasową ucieczkę od złożoności życia i zmagań. To zależność od leków prowadzi do odłączenia od podstawowych procesów w życiu, szczególnie wpływającym na podwzgórze, kluczową część mózgu, która reguluje emocje, energię i popęd seksualny.

To odłączenie implikuje głębszy wpływ psychologiczny i fizjologiczny na jednostkę, ponieważ stosowanie substancji nie tylko stępia ból istnienia, ale także odrywa osobę od jej prawdziwej jaźni i witalności. Burroughs przedstawia ponurą perspektywę uzależnienia, sugerując, że ostatecznie podważa energię psychiczną i naturalne dyski, podkreślając cykl zależności, który oferuje ulotną ulgę, ale ostatecznie prowadzi do większego odłączenia od samego życia.