Jeśli zapamiętywanie ma być czymś więcej niż nostalgia, wymaga podstawowej podstawy-teorii, wizji, metafory, w której można zorganizować fakty i rozróżniane wzorce.
(if remembering is to be something more than nostalgia, it requires a contextual basis-a theory, a vision, a metaphor-something within which facts can be organized and patterns discerned.)
W „Rozmawianiu się na śmierć” Neil Postman omawia znaczenie kontekstu w procesie zapamiętywania. Twierdzi, że zwykłe przypominanie sobie wcześniejszych wydarzeń może prowadzić do nostalgii, chyba że jest zakotwiczona przez ramy takie jak teoria lub metafora. Takie podejście pozwala osobom organizować fakty i identyfikować znaczące wzorce, a nie tylko wspominać przeszłość.
Spostrzeżenia Postmana podkreślają potrzebę stworzenia głębszego zrozumienia historii poprzez umieszczenie jej w większej narracji. Ta warstwowa perspektywa nie tylko wzbogaca naszą pamięć, ale także kształtuje naszą interpretację wydarzeń, umożliwiając głębsze zaangażowanie w otaczający nas świat. Bez tego kontekstowego fundamentu nasze wspomnienia mogą brakować substancji i znaczenia.