Gdybyśmy wszyscy byli odpowiedzialni za krążenia rządów, które nas reprezentują, myślą Isabel, wówczas ciężar moralny byłby po prostu zbyt wielki.
(If we were all responsible for the misdeeds of the governments that represent us, thought Isabel, then the moral burden would be just too great.)
W „Przyjaciele, miłośnicy, czekolada” Isabel zastanawia się nad głębokimi moralnymi implikacjami pociągnięcia osób do odpowiedzialności za działania ich rządów. Sta zmagania się z przytłaczającą ciężarem odpowiedzialności, która przyszłaby, gdyby wszyscy zostali oskarżeni o przestępstwa popełnione przez osoby u władzy. Ta myśl prowadzi ją do rozważenia złożoności etyki w świecie, w którym decyzje polityczne mogą prowadzić do wielkiej szkody.
Wewnętrzna walka Isabel podkreśla dylemat odpowiedzialności osobistej i zbiorowej. Sugeruje to, że chociaż jednostki mogą nie zgodzić się z działaniami swoich rządów ani nie wspierać, pojęcie bycia winnym dla tych działań wydaje się nie do utrzymania. Odzwierciedla to głębsze kwestionowanie naszych ról jako obywateli i ciężar odpowiedzialności w złożonym krajobrazie politycznym.