W historii postacie takie jak Dobbs i kapitan Flume coraz bardziej dotkną intensywne i niepokojące koszmary głodnego Joe. Dzielą się w horrorze, gdy ich własne marzenia przekształcają się w podobne koszmarne doświadczenia, pokazując moc zbiorowej traumy w eskadrze.
Wspólne zawirowania psychologiczne objawia się w formie głośnych i obscenicznych wybuchów w nocy. Te zewnętrzne, choć pełne rozpaczy, przybierają poetycką jakość, gdy rezonują w ciemności, przypominając Birdsong, choć skażone groteskowym akcentem. Porównanie podkreśla dziwne skrzyżowanie piękna i horroru w ich doświadczeniach.