W swoim artykule Bogen stwierdził: Uważam, że {z Wiganem}, że każdy z nas ma dwa umysły w jednej osobie. W tym przypadku należy wysunąć wiele szczegółów. Ale ostatecznie musimy skonfrontować się bezpośrednio z głównym oporem wobec poglądu Wigana: to znaczy subiektywne uczucie opętane przez każdego z nas, że jesteśmy jednym. To wewnętrzne przekonanie o jedności jest najbardziej cenioną opinią zachodniego człowieka. . . .
(In his article, Bogen concluded: I believe {with Wigan} that each of us has two minds in one person. There is a host of detail to be marshaled in this case. But we must eventually confront directly the principal resistance to the Wigan view: that is, the subjective feeling possessed by each of us that we are One. This inner conviction of Oneness is a most cherished opinion of Western Man. . . .)
W swoim artykule Bogen popiera teorię Wigana, że jednostki mają dwa odrębne umysły w ramach jednej tożsamości. Ta koncepcja kwestionuje powszechne postrzeganie wielu, szczególnie w kulturze zachodniej, że jesteśmy istotami liczbowymi. Pojęcie bycia „jednym” jest głęboko zakorzenione w naszym subiektywnym doświadczeniu, co utrudnia przyjęcie idei podwójnego umysłu. Bogen podkreśla znaczenie rozwiązania tej oporności na koncepcję dualności, jednocześnie uznając złożoność otaczającej jej dyskusji.
Idea podwójnych umysłów rodzi znaczące pytania dotyczące świadomości i tożsamości. Podczas gdy wielu przyjmuje poczucie jedności, Bogen twierdzi, że uznanie istnienia wielu aspektów w nas może zapewnić cenny wgląd w ludzkie zachowanie i psychologię. Ta eksploracja jaźni może pomóc pogodzić nasze wewnętrzne konflikty i doprowadzić do głębszego zrozumienia ludzkiej natury, jak sugeruje Dick w „skanera ciemno”.