W rzeczywistości czas nie minął; Mamy. Sam czas jest niezmienny. Po prostu jest. Dlatego przeszłość i przyszłość nie są oddzielnymi lokalizacjami, sposób, w jaki Nowy Jork i Paryż są oddzielnymi lokalizacjami. A ponieważ przeszłość nie jest lokalizacją, nie możesz do niej podróżować.
(In reality, time doesn't pass; we pass. Time itself is invariant. It just is. Therefore, past and future aren't separate locations, the way New York and Paris are separate locations. And since the past isn't a location, you can't travel to it.)
W książce Michaela Crichtona „Oś czasu” autor przedstawia prowokującą do myślenia perspektywę na temat natury czasu. Twierdzi, że czas nie jest czymś, co płynie niezależnie; Jest to raczej stała, która po prostu istnieje. Nasze doświadczenie przejścia czasu jest odzwierciedleniem naszego własnego ruchu przez niego, a nie wskazaniem, że czas sam czas się zmienia.
Crichton ilustruje ponadto, że przeszłość i przyszłość nie powinny być postrzegane jako odrębne miejsca, które można odwiedzić, podobne do lokalizacji geograficznych, takich jak Nowy Jork i Paryż. Zamiast tego są zintegrowane z naszym doświadczeniem bez wymiernych miejsc docelowych. Ten wgląd kwestionuje konwencjonalne wyobrażenia o podróży w czasie, podkreślając, że jeśli przeszłości nie można traktować jako fizycznego miejsca, to powrót do niego jest niemożliwe.