Cytat z „Pałacu pożądania” Naguiba Mahfouza odzwierciedla wpływ pozornie nieistotnych osób na nasze życie. Podkreśla, w jaki sposób urzędnik małżeństwa, zwykle postrzegany jako przyziemna postać w społeczeństwie, może zachować osobiste aspiracje i szczęście, utrudniając postęp. Ta obserwacja rodzi pytania dotyczące autorytetu i wpływy, że ludzie na mniejszych stanowiskach mogą wywierać na okoliczności innych.

Ponadto obrazy skromnego robaka spożywające pozostałości wielkich jednostek stanowią wyraźne przypomnienie nieuchronności rozpadu i ostatecznej równości śmierci. Ta metafora podkreśla ideę, że niezależnie od statusu społecznego wszyscy podlegają temu samemu losowi. Służy do podkreślenia często niepełnosprawnych sposobów, w jakie dynamika mocy działa w życiu, gdzie nawet najbardziej wywyższone mogą wpływać osoby, które pod nimi rozważają.