W cytacie z „Podręcznika” Epiktetusa autor podkreśla znaczenie uznania własnych błędów, a nie często popełniania wykroczeń bez odpowiedzialności. Sugeruje, że od czasu do czasu popełnianie błędów jest dopuszczalne, o ile ktoś jest skłonny przyznać się do nich i uczyć się z tego doświadczenia. Odzwierciedla to wartość uczciwości i integralności osobistej w stosunku do zwykłego unikania błędów.
Ponadto Epictetus opowiada się za dążeniem do robienia tego, co jest właściwe przez większość czasu. Sugeruje, że prawdziwą miarą charakteru nie jest brak niewłaściwych działań, ale szczerość w rozpoznawaniu i posiadaniu do nich. Dlatego bardziej cnotliwe jest od czasu do czasu mylenie się i przyjmowanie uczciwości niż złośliwie zachowywanie się, unikając odpowiedzialności za te działania.