Łatwo jest zrozumieć, dlaczego autorytet marszczy brwi na temat przyjaźni. Każda prawdziwa przyjaźń jest rodzajem secesji, a nawet buntu… stąd nasza mistrzowie… kiedykolwiek uda się stworzyć świat, w którym wszyscy są towarzyszami i nikt nie są przyjaciółmi, usunęli pewne niebezpieczeństwa, a także odebrą nam to, co jest prawie najsilniejszym zabezpieczeniem przed pełną służebnością. C.S. Lewis, czterech kocha
(It is… easy to see why Authority frowns on Friendship. Every real Friendship is a sort of secession, even a rebellion… Hence if our masters… ever succeed in producing a world where all are Companions and none are Friends, they will have removed certain dangers, and will also have taken from us what is almost our strongest safeguard against complete servitude. C.S. Lewis, The Four Loves)
C.S. Lewis zastanawia się nad naturą przyjaźni w swojej pracy, sugerując, że prawdziwe przyjaźnie można postrzegać jako formę buntu przeciwko władzy. Twierdzi, że prawdziwe przyjaźnie tworzą więź, która może zakwestionować kontrolę nałożoną przez osoby u władzy. Lewis uważa, że autorytet ma tendencję do niekorzystnie postrzegania przyjaźni, ponieważ może stanowić zagrożenie dla ich wpływu na jednostki, ponieważ przyjaciele często wspierają i chronią się poza zasięgiem hierarchicznych struktur.
W społeczeństwie, w którym towarzystwo zastępuje przyjaźń, ryzyko związane z tyranią może się zmniejszyć, ale przynosi to znaczne koszty. Lewis ostrzega, że wyeliminowanie głębokich, znaczących relacji pozbawiłoby ludzi jednej z ich najsilniejszych obrony przed uciskiem. Uważa, że esencja przyjaźni jest niezbędna w utrzymaniu ludzkiej godności i autonomii, co oznacza, że wspieranie prawdziwych powiązań ma kluczowe znaczenie dla przeciwstawienia się totalitaryzmowi.