C.S. Lewis zastanawia się nad naturą przyjaźni w swojej pracy, sugerując, że prawdziwe przyjaźnie można postrzegać jako formę buntu przeciwko władzy. Twierdzi, że prawdziwe przyjaźnie tworzą więź, która może zakwestionować kontrolę nałożoną przez osoby u władzy. Lewis uważa, że ​​autorytet ma tendencję do niekorzystnie postrzegania przyjaźni, ponieważ może stanowić zagrożenie dla ich wpływu na jednostki, ponieważ przyjaciele często wspierają i chronią się poza zasięgiem hierarchicznych struktur.

W społeczeństwie, w którym towarzystwo zastępuje przyjaźń, ryzyko związane z tyranią może się zmniejszyć, ale przynosi to znaczne koszty. Lewis ostrzega, że ​​wyeliminowanie głębokich, znaczących relacji pozbawiłoby ludzi jednej z ich najsilniejszych obrony przed uciskiem. Uważa, że ​​esencja przyjaźni jest niezbędna w utrzymaniu ludzkiej godności i autonomii, co oznacza, że ​​wspieranie prawdziwych powiązań ma kluczowe znaczenie dla przeciwstawienia się totalitaryzmowi.