Cytat odzwierciedla złożony związek między ludzkością a Boską, co sugeruje, że podniesienie jaźni może prowadzić do rozmycia linii między czcią a bałwochwalstwem. Oznacza to, że zamiast ludzi są najwyższymi istotami, jest to odwrócenie ról, w których boskość pochłania ludzką tożsamość, co wskazuje na utratę agencji i indywidualności.
W tym kontekście autor bada tematy dynamiki władzy i egzystencjalizmu, co sugeruje, w jaki sposób ludzkie doświadczenie może zostać przyćmione przez same ideały, które ludzie starają się czcić. Oznacza to ostrzeżenie o zagrożeniach związanych z inflacją ego i potencjalnym zniekształceniu wartości, które mogą wystąpić w strukturach społecznych.