To nie jest hubris, nie duma; To inflacja ego do jego ostatecznego - zamieszania między tym, który czci i to, co jest czczone. Człowiek nie jadł Boga; Bóg zjadł człowieka.
(It is not hubris, not pride; it is inflation of the ego to its ultimate – confusion between him who worships and that which is worshipped. Man has not eaten God; God has eaten man.)
Cytat odzwierciedla złożony związek między ludzkością a Boską, co sugeruje, że podniesienie jaźni może prowadzić do rozmycia linii między czcią a bałwochwalstwem. Oznacza to, że zamiast ludzi są najwyższymi istotami, jest to odwrócenie ról, w których boskość pochłania ludzką tożsamość, co wskazuje na utratę agencji i indywidualności.
W tym kontekście autor bada tematy dynamiki władzy i egzystencjalizmu, co sugeruje, w jaki sposób ludzkie doświadczenie może zostać przyćmione przez same ideały, które ludzie starają się czcić. Oznacza to ostrzeżenie o zagrożeniach związanych z inflacją ego i potencjalnym zniekształceniu wartości, które mogą wystąpić w strukturach społecznych.
