W „Catch-22” Josepha Hellera bohater zastanawia się nad swoim czasem w służbie wojskowej, odczuwając dumę ze swojej wyjątkowej zdolności do konsekwentnego popełniania błędów. Po prawie dwóch i pół roku zdaje sobie sprawę, że jego niekompetencja pozostaje nienaruszona, sugerując satyryczne podejście do absurdu wojny i biurokracji. Ta realizacja podkreśla chaotyczne środowisko wojska, w którym często są podnoszone tradycyjne pojęcia sukcesu i inteligencji.

Cytat podkreśla, w jaki sposób nieudolność bohatera staje się cechą decydującą, przedstawiając mieszankę humoru i krytyki wobec operacji wojska. Podkreśla walkę osób w systemie, który często nagradza zgodność z kompetencją, ujawniając paradoksy wojny, w których przetrwanie czasami zależy od braku konwencjonalnych umiejętności.