W swojej książce „Szczęście” Randy Alcorn omawia ideę, że jednostki mogą angażować się w bezinteresowne działania, jednocześnie korzystając z tych działań emocjonalnie i duchowo. Podkreśla, że wykonanie dobrych uczynków dla innych może prowadzić do osobistego spełnienia, poczucia szczęścia i związku z boską aprobatą.
Ta perspektywa podkreśla, że altruizm nie musi być pozbawiony osobistej satysfakcji. W rzeczywistości radość i poczucie nagrody, które wynikają z pomocy innym, mogą współistnieć z bezinteresownymi zamiarami tych działań, sugerując, że prawdziwe szczęście może wynikać z pozytywnego wpływu na życie innych, a jednocześnie dobrze się czuć.