a.w. Tozer podkreśla, że naśladowcy Boga powinni ucieleśnić głębokie szczęście, które odróżnia ich od innych. Ta radość jest nie tylko ulotną emocją, ale głęboko zakorzenionym poczuciem rozkoszy w ich wierze, co powinno być widoczne dla otaczających ich osób. Tozer sugeruje, że to szczęście jest tak zaraźliwe, że niewierzący powinni czuć się zmuszeni zapytać o jego źródło.