To z pewnością przyjemność, że nie ma już rozpadania się w mesie. Nigdy więcej tego „mij sól, Walt”. Przekaż chleb, Fred. „Zastrzel mi burak, Pete.
(It sure is a pleasure not having Flume around in the mess hall any more. No more of that 'Pass the salt, Walt.'Or 'Pass the bread, Fred.'Or 'Shoot me a beet, Pete.)
W powieści Josepha Hellera Catch-22 nieobecność postaci Flume w mesji przynosi poczucie ulgi otaczającym go. Obecność Flume charakteryzowała się jego irytującym nawykiem wzywania przyziemnych przedmiotów w zabawny, ale irytujący sposób, używając tego samego rymu do wielu żądań. To stworzyło powtarzalną i rozpraszającą atmosferę podczas posiłków.
Mówca wyraża nowo odkrytą przyjemność w mesie bez wygłupów Flume, co wskazuje, że jego odejście poprawiło wrażenia kulinarne dla wszystkich. Podkreśla to, w jaki sposób indywidualne zachowania mogą znacząco wpłynąć na dynamikę grupy, szczególnie w wspólnych przestrzeniach, takich jak mesa, w której ceniono koleżeństwo i spokojne posiłki.