W „Haraafish” Naguib Mahfouza narracja bada dynamikę statusu społecznego i godności osobistej. Cytat sugeruje, że niezależnie od pozycji społecznej - niezależnie od godnej uwagi postaci czy część zwykłych ludzi - są subiektywnie doświadczane. Ból zniewagi zależy od perspektywy osoby, która ją otrzymuje, podkreślając ciężar emocjonalny za słowami.

Ta refleksja na temat ludzkiego doświadczenia podkreśla uniwersalność uczuć, pokazując, że zniewagi mogą ominąć każdego. Mahfouz podkreśla, że ​​wpływ trudnych słów wykracza poza klasę społeczną, ujawniając głębokie połączenie między ludźmi. Zatem walka o szacunek i uznanie pozostaje głównym tematem powieści.