Trzymaj z daleka, trzymaj się z daleka, głodny Joe krzyczał. Powiedziałem, że trzymaj się z daleka, trzymaj się z daleka, ty cholerny śmierdzący kiepski syn z suki. Przynajmniej dowiedzieliśmy się, o czym marzy, Dunbar zauważył cierpko. Marzy o cholernym śmierdzącym kiepskich synach suki.
(Keep away, keep away, Hungry Joe screamed. I said keep away, keep away, you goddam stinking lousy son of a bitch. At least we found out what he dreams about, Dunbar observed wryly. He dreams about goddam stinking lousy sons of bitches.)
W „Catch-22” Josepha Hellera scena rozwija się, w której postać o imieniu Hungry Joe krzyczy w niebezpieczeństwie. Jego szalone płacze, aby zachować dystans od innych, ujawniają jego głęboko zakorzeniony niepokój i paranoję. Intensywność jego emocji jest namacalna, ponieważ wyraża pogardę wobec ludzi wokół niego, pokazując jego kruche stan psychiczny. Inna postać, Dunbar, oferuje sardoniczny komentarz do sytuacji głodnego Joe. Zastanawia się nad naturą lęków Joe, sugerując, że jego koszmary są wypełnione ludźmi, za które czuje się pogardzie, wskazując, że zamieszanie Joe nie jest tylko zewnętrzne, ale głęboko zinternalizowane. Ta dynamika ilustruje głęboki wpływ wojny na psychikę żołnierzy.
Trzymaj z daleka, trzymaj się z daleka, głodny Joe krzyczał. Powiedziałem, że trzymaj się z daleka, trzymaj się z daleka, ty cholerny śmierdzący kiepski syn z suki. Przynajmniej dowiedzieliśmy się, o czym marzy, Dunbar zauważył cierpko. Marzy o cholernym śmierdzącym kiepskich synach suki.