Prymitywne formy muszą prowadzić resztkowe, niewidoczne życie, w każdym obiekcie, Joe Medytował. Przeszłość jest utajona, zanurzona, ale wciąż jest tam i może pojawić się na powierzchnię, gdy tylko znikną, z jakiegokolwiek niefortunnego powodu i wbrew codziennym doświadczeniu, charakterystyce ostatecznego obiektu później. Mężczyzna nie zawiera chłopca, ale mężczyzn, którzy go poprzedzili. Historia rozpoczęła się dawno temu.
(Primitive forms must lead a residual, invisible life, in each object, Joe meditated. The past is latent, submerged, but it is still there and can emerge to the surface as soon as they disappear, for any unfortunate reason and against what the daily experience, the characteristics of the ultimate object, later. The man does not contain the boy, but the men who preceded him. The story started a long time ago.)
W „Ubik” Philipa K. Dicka Joe zastanawia się nad ideą, że prymitywne formy i przeszłe doświadczenia cicho utrzymują się w każdym obiekcie. Chociaż mogą nie być natychmiast widoczne, pozostałości te mogą nieoczekiwanie powrócić, ujawniając głębsze połączenie z historią i tożsamością. To podkreśla, w jaki sposób istota przeszłości nadal wpływa na teraźniejszość, niezależnie od tego, ile czasu minęło.
Joe zastanawia się, czy jednostki nie są określone wyłącznie przez ich obecne, ale kształtują dziedzictwo tych, którzy przyszli przed nimi. Narracja sugeruje, że historia ludzkości i ewolucja ludzi rozpoczęła się dawno temu, podkreślając ciągły wpływ historii na współczesne istnienie. Pojęcie to służy jako przypomnienie, że historie osobiste i zbiorowe są splecione, często czekając na pojawienie się, gdy pozwalają na to okoliczności.