Ostatniej nocy na latrynie. Czy nie szepłeś, że nie mogliśmy cię ukarać temu innym brudnym synem suki, której nie lubimy? Jak ma się na imię? Yossarian, panie, porucznik Scheissskopf powiedział. Tak, yossarian. Zgadza się. Yossarian. Yossarian? Czy to jego imię? Yossarian? Jak, do diabła, nazywa się Yossarian? Porucznik Scheissskopf miał fakty na poradach palców. To imię Yossarian, proszę pana, wyjaśnił.
(Last night in the latrine. Didn't you whisper that we couldn't punish you to that other dirty son of a bitch we don't like? What's his name?Yossarian, sir, Lieutenant Scheisskopf said.Yes, Yossarian. That's right. Yossarian. Yossarian? Is that his name? Yossarian? What the hell kind of a name is Yossarian?Lieutenant Scheisskopf had the facts at his finger tips. It's Yossarian's name, sir, he explained.)
W tym fragmencie „Catch-22” Josepha Hellera odbywa się rozmowa z udziałem porucznika Scheissskopfa i postaci o imieniu Yossarian. Dialog podkreśla napiętą i skomplikowaną interakcję, w której Scheissskopf próbuje skonfrontować się z Yossarianinem z poprzednim incydentem, ujawniając poczucie absurdu i zamieszania w hierarchii wojskowej. Sposób, w jaki Scheissskopf zmaga się z nazwą Yossarian, podkreśla skomplikowaną dynamikę i nonsensowną naturę ich sytuacji.
Ta interakcja jest przykładem tematów biurokratycznej absurdu i odczłowieczających działań wojny występujących w „Catch-22”. Heller używa humoru i ironii, aby zilustrować, w jaki sposób żołnierze poruszają się w chaotycznym środowisku pełnym irracjonalnych zasad i oczekiwań. Koncentracja na pozornie trywialnej materii, podobnie jak nazwa postaci, ilustruje głębsze problemy w systemie wojskowym i odzwierciedla frustrujące doświadczenie bohaterów próbujących utrzymać swoją indywidualność wśród szaleństwa.