Spójrzmy prawdzie w oczy. Jesteśmy przez siebie cofnięci. A jeśli nie, czegoś nam brakuje. Wydaje się tak wyraźnie w przypadku żalu, ale może tak być tylko dlatego, że miało to już miejsce w przypadku pożądania. Nie zawsze pozostaje nienaruszony. Jeden może chcieć lub na chwilę udaje się, ale pomimo najlepszych wysiłków, jeden jest cofnięty, w obliczu drugiego, przez dotyk, przez zapach, z powodu perspektywy dotyku, przez pamięć oczucia.
(Let's face it. We're undone by each other. And if we're not, we're missing something.This seems so clearly the case with grief, but it can be so only because it was already the case with desire. One does not always stay intact. One may want to, or manage to for a while, but despite one's best efforts, one is undone, in the face of the other, by the touch, by the scent, by the feel, by the prospect of the touch, by the memory of the feel.)
Cytat odzwierciedla głęboki wpływ relacji interpersonalnych na nasz stan emocjonalny, szczególnie pod względem żalu i pożądania. Judith Butler sugeruje, że ściśle związane z innymi może prowadzić do poczucia wrażliwości. Ta podatność objawia się, gdy konfrontujemy się z poczuciem utraty lub tęsknoty, ujawniając, jak głęboko powiązane są nasze emocje z obecnością innych.
Butler podkreśla, że utrzymanie opanowania w obliczu tak intensywnych uczuć jest wyzwaniem. Tęsknota za inną osobę, czy to poprzez przeszłe doświadczenia, czy obecne powiązania, ujawnia naszą kruchość. Ostatecznie stwierdza, że głęboko dotknęli nas osoby, które kochamy, a to połączenie może zarówno wzmocnić nasze życie, jak i sprawić, że czujemy się cofnięci.