Miłość jest niczym niezwykłym, nawet jeśli uważamy, że tak jest; Nawet jeśli to idealizujemy, świętujemy go w poezji, sentymentalizacji w Coy Walentynki. Miłość zdarza się prawie wszystkim; To jest jak odra lub choroby dzieciństwa; Jest tak przewidywalny jak utrata zębów mlecznych lub łamanie głosu chłopca.
(Love is nothing out of the ordinary, even if we think it is; even if we idealise it, celebrate it in poetry, sentimentalise it in coy valentines. Love happens to just about everyone; it is like measles or the diseases of childhood; it is as predictable as the losing of milk teeth, or the breaking of a boy's voice.)
W fragmencie „Trains and Lovers” Alexandra McCalla Smitha, autor przedstawia miłość jako wspólne ludzkie doświadczenie, a nie niezwykłe wydarzenie. Pomimo społecznych tendencji do idealizacji i romantyzowania miłości poprzez poezję i gesty, jest to przedstawione jako naturalne zdarzenie, które w pewnym momencie dotyka wszystkich, podobnie jak choroby dzieciństwa. Ta perspektywa odnosi miłość do uniwersalnych kamieni milowych w życiu, sugerując, że jest to nieunikniona część dorastania.
Porównując miłość do znanych doświadczeń z dzieciństwa, takich jak utrata zębów mleka lub zmiany w głosie, McCall Smith podkreśla jego przewidywalność. Podważa pogląd, że miłość jest czymś wyjątkowym lub rzadkim, zachęcając czytelników do doceniania jej zwykłej natury. Ostatecznie ta przedstawienie demistyfikuje miłość i zachęca do głębszego zrozumienia jej fundamentalnej roli w życiu ludzkim.