W fragmencie „Trains and Lovers” Alexandra McCalla Smitha, autor przedstawia miłość jako wspólne ludzkie doświadczenie, a nie niezwykłe wydarzenie. Pomimo społecznych tendencji do idealizacji i romantyzowania miłości poprzez poezję i gesty, jest to przedstawione jako naturalne zdarzenie, które w pewnym momencie dotyka wszystkich, podobnie jak choroby dzieciństwa. Ta perspektywa odnosi miłość do uniwersalnych kamieni milowych w życiu, sugerując, że jest to nieunikniona część dorastania.

Porównując miłość do znanych doświadczeń z dzieciństwa, takich jak utrata zębów mleka lub zmiany w głosie, McCall Smith podkreśla jego przewidywalność. Podważa pogląd, że miłość jest czymś wyjątkowym lub rzadkim, zachęcając czytelników do doceniania jej zwykłej natury. Ostatecznie ta przedstawienie demistyfikuje miłość i zachęca do głębszego zrozumienia jej fundamentalnej roli w życiu ludzkim.