Miłość była jak deszcz; Mogą nastąpić okresy suszy, gdy wydawało się, że miłość nigdy nie powróci, nigdy więcej nie sprawi, że jej obecność ponownie. W takich czasach serce mogło się zahartować, ale wtedy, gdy susza się pękają, tak też mogłyby się nagle pokochać, i wyleczyć się tak szybko i całkowicie, jak deszcz może wyleczyć spieczoną ziemię.
(Love was like rain; there could be periods of drought when it seemed that love would never return, would never make its presence felt again. In such times, the heart could harden, but then, just as droughts broke, so too could love suddenly appear, and heal just as quickly and completely as rain can heal the parched land.)
Cytat z „Precious and Grace” Aleksandra McCalla Smitha wykorzystuje metaforę deszczu, aby opisać naturę miłości. Ilustruje to, jak miłość może czasem czuć się rzadkością, przypominając suszę, w której wydaje się nieobecna i nieosiągalna. W tych trudnych czasach serce może zostać stwardnione, odzwierciedlając niezdolność suchej ziemi do pielęgnacji życia.
Jednak, gdy deszcz w końcu złagodzi suszę, miłość może nieoczekiwanie powrócić i uzdrawić. To nagłe odrodzenie uczuć może przywrócić ducha, podobnie jak deszcz ożywia spieczoną ziemię. Cykl nieobecności i powrotu miłości jest naturalnym procesem, który ostatecznie ożywia nasz krajobraz emocjonalny.