W narracji TITA wyraża głęboką frustrację w zakresie oczekiwań społecznych i wpływu instrukcji Carreño na jej życie. Czuje się uwięziona przez sztywne standardy przyzwoitości, które decydują o jej działaniach i emocjach, co prowadzi do powolnego pogorszenia jej ducha i fizycznego samopoczucia. Ograniczenia nałożone przez tradycję sprawiły, że jej bezsilna, rozpalając jej gniew i urazę.

Tita podkreśla również jej złożone uczucia wobec Pedro, która uosabia idealne cechy męskości i cnoty, ale pozostaje odległe z powodu obowiązków rodzinnych i norm społecznych. Pomimo swojej przyzwoitości i miłości, którą inspiruje, Tita tęskni za autentycznych połączeń, ostro kontrastuje z ograniczeniami, które ją ogranicza. Konflikt ten podkreśla tragiczną grę między miłością, obowiązkiem i osobistą wolnością w jej życiu.