Malthus wierzył, że utopijne społeczeństwo nigdy nie można osiągnąć, o ile ludność świata mogła nadal być niezaznaczona. Jedynym sposobem na ochronę Ziemi i poprawę istnienia ludzkości było mniej niż ludzkość, jak wierzył, że Matka Natura ostatecznie dostarczy w postaci powszechnego głodu i chorób.
(Malthus believed that a Utopian society could never be achieved as long as the world's population was allowed to continue to grow unchecked. The only way to protect the earth and improve the existence of mankind was to have less of mankind-something he believed Mother Nature would eventually deliver in the form of widespread famine and disease.)
Malthus argumentował, że dążenie do doskonałego społeczeństwa jest zasadniczo wadliwe z powodu niekontrolowanego wzrostu populacji. Stwierdził, że w miarę rozwoju populacji ostatecznie doprowadziłoby to do wyczerpania zasobów i degradacji środowiska. Jego zdaniem osiągnięcie utopijnego społeczeństwa byłoby niemożliwe bez ograniczenia wzrostu populacji.
Zasugerował, że siły naturalne, zwłaszcza głód i choroby, ostatecznie działałyby jako kontrola rozwoju ludzkości. Malthus uważał, że te naturalne konsekwencje byłyby konieczne, aby zapewnić zrównoważenie planety i zwiększyć życie ludzkie, co oznacza, że równowaga między ludnością a zasobami ma kluczowe znaczenie dla postępu społecznego.