W powieści Josepha Hellera „Catch-22” opis człowieka jako sprawy podkreśla fizyczną i egzystencjalną rzeczywistość ludzkiej egzystencji. Ta perspektywa sugeruje, że ludzie są związani prawami fizyki, podkreślając ich podatność i śmiertelność. Obrazy upuszczenia z okna lub podpalonego ilustrują surową i przejściową naturę życia, pozbawiając romantyczne pojęcia ludzkości, aby ujawnić bardziej otrzeźwiającą prawdę.
Cytat oznacza poczucie daremności i podkreśla nieuchronność rozkładu i śmierci. Porównując ludzi z śmieciami, Heller krytykuje wartości społeczne i sposób, w jaki jednostki mogą zostać odczłowieczane. Służy jako przypomnienie kruchości życia i pilnej potrzeby znaczenia poza zwykłym fizycznym istnieniem wśród absurdów wojny i ogólnej kondycji ludzkiej.