Wiele wód nie może ugasić miłości: ustawienie hymnu pozostało w jej uszach, powtarzając się; melodia tak potężna, że może przepasać się z rozczarowaniami życia, zamiast uświadomić sobie, że nasze próby ujarzmiu bólu nieodwzajemnionej miłości - niemożliwej miłości, miłości, o której najlepiej jest odłożyć i nie myśleć - - nie myśleć - - nie myśleć - zwykle nie pracował i tylko uczyniła ranę miłości bardziej bolesną.
(Many waters cannot quench love: the anthem's setting remained in her ears, repeating itself; a tune so powerful that it might gird one against the disappointments of life, rather than make one aware that our attempts to subdue the pain of unrequited love - of impossible love, of love that we are best to put away and not to think about - tended not to work, and only made the wounds of love more painful.)
Wyrażony sentyment odzwierciedla trwałą moc miłości i jej połączenie z muzyką. Melodia hymnu pozostaje w umyśle, służąc jako przypomnienie o zdolności miłości do podnoszenia i wzmocnienia jednostek przed rozczarowaniami życia. Jednak ta potężna melodia podkreśla również walkę z nie do od narażenia lub nieosiągalną miłością, sugerując, że próby stłumienia tych uczuć mogą często zaostrzyć ból emocjonalny, a nie złagodzić ją.
Ten fragment sugeruje, że chociaż muzyka może działać jako źródło komfortu,...