Wiele wód nie może ugasić miłości: ustawienie hymnu pozostało w jej uszach, powtarzając się; melodia tak potężna, że może przepasać się z rozczarowaniami życia, zamiast uświadomić sobie, że nasze próby ujarzmiu bólu nieodwzajemnionej miłości - niemożliwej miłości, miłości, o której najlepiej jest odłożyć i nie myśleć - - nie myśleć - - nie myśleć - zwykle nie pracował i tylko uczyniła ranę miłości bardziej bolesną.
(Many waters cannot quench love: the anthem's setting remained in her ears, repeating itself; a tune so powerful that it might gird one against the disappointments of life, rather than make one aware that our attempts to subdue the pain of unrequited love - of impossible love, of love that we are best to put away and not to think about - tended not to work, and only made the wounds of love more painful.)
Wyrażony sentyment odzwierciedla trwałą moc miłości i jej połączenie z muzyką. Melodia hymnu pozostaje w umyśle, służąc jako przypomnienie o zdolności miłości do podnoszenia i wzmocnienia jednostek przed rozczarowaniami życia. Jednak ta potężna melodia podkreśla również walkę z nie do od narażenia lub nieosiągalną miłością, sugerując, że próby stłumienia tych uczuć mogą często zaostrzyć ból emocjonalny, a nie złagodzić ją.
Ten fragment sugeruje, że chociaż muzyka może działać jako źródło komfortu, ujawnia również głębsze rany spowodowane miłością, której nie można spełnić. Alurego miłości, nawet jeśli jest to niemożliwe, ma tendencję do przesłania rzeczywistości swoich wyzwań. Ostatecznie podkreśla złożoność miłości i trudność poruszania się, nawet jeśli może to być w najlepszym interesie.