Pan J.L.B. Matekoni, zapytała, czy uważasz, że nasze dusze rosną w miarę starzenia się? Nie odpowiedział natychmiast, ale kiedy to zrobił, pomyślała, że jego odpowiedź jest całkiem idealna. Tak, powiedział. Nasze dusze stają się szersze. Rosną jak gałęzie drzewa rosnącego na zewnątrz. I
(Mr. J.L.B. Matekoni, she asked, do you think that our souls grow as we get older? He did not answer immediately, but when he did, she thought his answer quite perfect. Yes, he said. Our souls get wider. They grow like the branches of a tree-growing outwards. And)
W „Precious and Grace” Alexandra McCall Smith, rozmowa między bohaterami Precious a panem J.L.B. Matekoni w odniesieniu do natury duszy w wieku. Pykwa, czy uważa, że nasze dusze rozszerzają się z czasem, co skłoniło chwilę refleksji, zanim odpowie. Jego przemyślana odpowiedź porównuje wzrost duszy do zewnętrznego rozciągania gałęzi drzew, sugerując naturalny i piękny rozwój.
Ta metafora podkreśla ideę, że gdy ludzie doświadczają życia, ich dusze stają się bogatsze i bardziej integracyjne, rozszerzając swoją zdolność do miłości, zrozumienia i połączenia. Odzwierciedla głębokie zrozumienie rozwoju osobistego, podkreślając, że doświadczenia życiowe przyczyniają się do głębszego poczucia siebie i szerszego spojrzenia na otaczający nas świat.