Nikt nie może wygrać z Kipple - powiedział - „z wyjątkiem tymczasowo i być może w jednym miejscu, jak w moim mieszkaniu, na razie stworzyłem zastrzyk między presją Kipple i Nonkipple. Ale w końcu umrę lub odejdę, a potem Kipple ponownie przejmie kontrolę. Jest to uniwersalna zasada działająca w całym wszechświecie; Cały wszechświat zmierza w kierunku ostatecznego stanu całkowitego, bezwzględnego kipple-isation.
(No one can win against kipple,' he said, 'except temporarily and maybe in one spot, like in my apartment I've sort of created a stasis between the pressure of kipple and nonkipple, for the time being. But eventually I'll die or go away, and then the kipple will again take over. It's a universal principle operating throughout the universe; the entire universe is moving toward a final state of total, absolute kipple-ization.)
W fragmencie Filipa K. Dicka „Do Androids Dream of Electric Sheep?”, Koncepcja „Kipple” reprezentuje nieunikniony bałagan i chaos, które przenikają życie. Narrator zastanawia się nad tymczasowym zwycięstwem przeciwko temu zaburzeniu w swoim mieszkaniu, podkreślając ulotne poczucie kontroli wśród przytłaczającej obecności Kipple. To ilustruje ludzką walkę z entropią, która jest nieustannie sprzeczna z naszymi wysiłkami na rzecz utrzymania porządku w naszym życiu.
Ponadto narrator uznaje daremność tej walki, sugerując, że pomimo momentów zastoju, nieuchronne rozpad i gromadzenie Kipple ostatecznie zwycięży. Pomysł ten służy jako przejmujące przypomnienie uniwersalnej tendencji do zaburzenia, wzmacniając pogląd, że nikt nie może w pełni uciec ze szponów chaosu. Ostatecznie odzwierciedla głębsze filozoficzne rozważanie istnienia, podkreślając przemijającą naturę ludzkich wysiłków przeciwko nieubłaganym siłom wszechświata.