Nikt nie jest kierowany abstrakcjami, takimi jak „poszukiwanie prawdy.
(Nobody is driven by abstractions like 'seeking truth.)
W „Jurassic Park” Michaela Crichtona podkreśla się przekonanie, że ludzie nie są motywowani wzniosłymi ideałami, takimi jak pogoń za prawdą. Zamiast tego na jednostkach bardziej wpływają ich bezpośrednie pragnienia, lęki i praktyczne rozważania. Ta perspektywa sugeruje, że ludzkie zachowanie często kieruje się namacalnymi interesami, a nie abstrakcyjnymi zasadami.
Ten wgląd w ludzką motywację rezonuje w całej historii, gdy postacie działają oparte na osobistym zysku, instynktach przetrwania i reakcjach emocjonalnych na środowisko parku o wysokich stawkach. Pokazuje, że w obliczu niezwykłych okoliczności złożoność ludzkiej natury wysuwają się na pierwszy plan, przyćmiąc wszelkie idealistyczne dążenia.