W kontekście kryzysu finansowego Paulsonowi powierzono znaczące fundusze na wdrożenie strategii mającej na celu stabilizację gospodarki. Jednak gdy otrzymał pieniądze, odstępował od pierwszego planu i postanowił podzielić znaczne kwoty wybranym instytucjom finansowym, takim jak Citigroup, Morgan Stanley i Goldman Sachs. Ta zmiana podejścia wywołała pytania dotyczące sprawiedliwości i kryteriów zastosowanych do wyboru tych odbiorców.

Decyzja o faworyzowaniu kilku głównych banków w zakresie szerszej strategii odzwierciedlała brak przejrzystości i porzucenie pierwotnych celów. Ten ruch miał nie tylko implikacje dla zaangażowanych instytucji, ale także dla integralności systemowej systemu finansowego, co prowadzi do obaw związanych z faworyzacją i równością w czasie kryzysu.