Pragmatyści są czasami bardziej podatni na złudzenie niż marzyciele; Kiedy się na coś zakochują, upadają ciężko, nie wiedząc, jak się chronić, podczas gdy my marzyciele jesteśmy bardziej praktykowani w przetrwaniu rozczarowania, które następuje, gdy budzimy się z naszych marzeń.
(Pragmatists are sometimes more prone to illusion than dreamers; when they fall for something, they fall hard, not knowing how to protect themselves, while we dreamers are more practiced in surviving the disillusionment that follows when we wake up from our dreams.)
W „Republice wyobraźni” Azar Nafisi omawia kontrastujące podejścia pragmatyków i marzycieli. Sugeruje, że pragmatyści, choć ugruntowani w rzeczywistości, mogą być nadmiernie przywiązani do swoich przekonań lub dążeń, co prowadzi do głębokiego rozczarowania, gdy te nadzieje się nie powiedzie. Ta intensywna inwestycja w ich ideały czasami naraża je na rozczarowanie, co wskazuje na brak mechanizmów samoobrony.
Z drugiej strony marzyciele, którzy często przyjmują idealizm, są bardziej biegli w radzeniu sobie z rozczarowaniem, gdy ich marzenia się nie zmaterializują. Ta odporność przygotowuje ich do lepszego poruszania się po trudnych prawdach rzeczywistości niż pragmatyści, którzy mogą walczyć o wyzdrowienie po upadku. Ostatecznie Nafisi podkreśla znaczenie równoważenia aspiracji z mądrością akceptacji.