Primo Levi powiedział kiedyś: piszę, aby dołączyć do społeczności ludzkości. Czytanie jest prywatnym aktem, ale dołącza do nas przez kontynenty i czas.
(Primo Levi once said, I write in order to rejoin the community of mankind. Reading is a private act, but it joins us across continents and time.)
Primo Levi wyraził pomysł, że pisanie służy jako sposób na kontakt z ludzkością. Poprzez pisanie jednostki mogą przyczyniać się do wspólnego zrozumienia i współpracować z innymi na głębszym poziomie. Pomimo tego, że czytanie jest samotnym doświadczeniem, tworzy więzi, które przekraczają granice geograficzne i czasowe, umożliwiając czytelnikom dzielenie się myślami i emocjami autorów z różnych epok i części świata.
Azar Nafisi w swojej pracy „Republika wyobraźni: Ameryka w trzech książkach” przypomina ten sentyment, podkreślając znaczenie literatury w wspieraniu powiązań między ludźmi. Sugeruje, że dzięki czytaniu jednostki nie tylko badają własny intelekt, ale także biorą udział w wspólnym ludzkim doświadczeniu, wzmacniając pogląd, że nasze życie są powiązane z narracji, z którymi się angażujemy.