W tym fragmencie „Player Piano” Kurta Vonnegut Jr. badana jest złożona dynamika między dwiema postaciami. Mężczyzna zdaje sobie sprawę, że pod jego spojrzeniem kobieta, którą obserwuje, wydaje się bezbronna i zmniejszona. Jego postrzeganie się zmienia i zamiast postrzegać ją jako postać siły, zaczyna postrzegać ją jako reprezentującą własną moc, ilustrując poczucie dominacji, które mógłby wywierać w razie potrzeby.
Ten moment wywołuje zmianę w jej uczuciach, przechodząc od widzenia jej siły do rozpoznania jej kruchości. Czuje dla niej czułość, sugerując głębszy związek emocjonalny, który kontrastuje z jego początkowym poglądem. Odzwierciedla to złożoność relacji międzyludzkich, w których dynamika władzy może wpływać na uczucia, ujawniając leżące u podstaw luki w obrębie obu osób.