Zdenerwowała dzieci. Opowiedziała im naprawdę okropną historię o zwierzaku, który miała, kiedy była mała. Jak źle mogłaby być historia zwierząt domowych? Cóż, powiedziała Clea, wiedząc, że to było jedyną w naszej kategorii rodzinnej, wypatrowało jej koty i mogło zabić moją matkę we śnie. Powiedziałbym, że to dobre na kilka koszmarów, prawda?
(She upset the kids. She told them a really awful story about a pet she had when she was little. How bad could a pet story be? Well, Clea said, knowing this fell in the only in our family category, it eviscerated her cats and could have killed my mother in her sleep. I'd say that's good for a few nightmares, wouldn't you?)
W historii postać o imieniu Clea zastanawia się nad niepokojącą opowieścią dzieloną przez członka rodziny, która traumatyzowała dzieci. Historia o zwierzaku z przeszłości jest opisywana jako przerażająca i szokująca, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że wiązała się z nimi graficzne szczegóły na temat losu kotów Clei i niemal tłuszczowego incydentu z udziałem jej matki. To pokazuje, że nawet pozornie niewinne tematy, takie jak zwierzęta domowe, mogą przydać się w rodzinnych narracjach.
Clea przyznaje, że tak niepokojąca historia może zdecydowanie doprowadzić do koszmarów dla dzieci. Anegdota podkreśla złożoność opowieści rodzinnych i ich potencjalny wpływ na młodszych członków rodziny, ujawniając, w jaki sposób głęboko zakorzenione doświadczenia mogą kształtować postrzeganie nawet lat później. Podkreśla cienką granicę między zabawnymi opowieściami z dzieciństwa a tymi, które pozostają w pamięci, rzucając cień na niewinność dzieciństwa.