Cóż, zostawiłem go w swoim pokoju, aby moja matka go nie widziała. Bo nie przekonałeś jej, aby pozwoliła ci jeszcze go zatrzymać, powiedział Mark rozsądnie. Czy zostawiłeś koty, aby utrzymać go w towarzystwie? Tak, powiedziała Augusta. I czy stali się najlepszymi przyjaciółmi? - zapytał Maripat, z radością wyczuwając koniec historii. Nie, powiedziała Augusta, wiedząc, że jest zbyt głęboka. Zjadł je.
(Well, I left him in my room so my mother wouldn't see him. 'Cause you hadn't convinced her to let you keep him yet, Mark said reasonably. Did you leave the cats to keep him company? Yes, Augusta said. And did they become best friends? Maripat asked, happily sensing the end of the story. No, Augusta said, knowing she was in too deep. He ate them.)
W historii Augusta przyznaje, że zostawiła w swoim pokoju stworzenie, aby ukryć je przed matką, wskazując, że jeszcze nie przekonała matki, aby pozwoliła jej zatrzymać zwierzaka. Zaznacz pytania, czy Augusta opuściła swoje koty z stworzeniem dla towarzystwa, na które reaguje afirmalnie, wskazując na zbliżający się zwrot w opowieści.
W miarę rozwoju rozmowy Maripat z niecierpliwością przewiduje porywający wniosek, być może wyobrażając sobie przyjaźń między zwierzakiem a kotami. Jednak Augusta ujawnia szokującą prawdę: zamiast zaprzyjaźnienia się, stworzenie ostatecznie zjadło koty, wskazując na ciemniejszy obrót w narracji i pozostawiając pozostałych oszołomionym jej objawieniem.