Bohaterowie „Catch-22” Josepha Hellera odkrywają, że spędzanie ośmiu godzin na strzelanie do Skeet służy jako cenne ćwiczenie treningowe. To doświadczenie nie tylko uzyskuje ich umiejętności strzelania, ale także pomaga im dostosować się do absurdów wojennych. Powtarzające się działanie Skeet staje się formą praktyki, która odzwierciedla chaos i losowość ich sytuacji.
To szkolenie, choć pozornie trywialne, podkreśla głębszy komentarz do natury treningu wojskowego i przygotowań. Poprzez obiektyw strzelania do Skeet Heller ilustruje, jak bohaterowie zmagają się z wymaganiami swojego środowiska, jednocześnie podkreślając absurdalność związaną z ich doświadczeniami.