Ktoś musiał kiedyś coś zrobić. Każda ofiara była winowajcą, każdą winowajcą, a ktoś musiał się kiedyś wstać, aby spróbować złamać kiepski łańcuch odziedziczonego nawyku, który je wszystkich zabezpieczał.
(Someone had to do something sometime. Every victim was a culprit, every culprit a victim, and somebody had to stand up sometime to try to break the lousy chain of inherited habit that was imperiling them all.)
W „Catch-22” Josepha Hellera narracja bada złożoność ludzkiej moralności, ujawniając, że w każdej sytuacji role mogą łatwo zmieniać się między ofiarą a sprawcą. Ta dualność sugeruje, że wszyscy są zarówno dotknięci, jak i przyczyniają się do tych samych problemów systemowych, podkreślając, że granice winy i niewinności są często zamazane.
Cytat podkreśla pilność, aby ktoś mógł podjąć działania przeciwko niszczycielskim wzorom, które utrwalają cierpienie. Ilustruje cykl zachowania, który zagraża osobom i społeczeństwu, podkreślając znaczenie konfrontacji i łamania tych dziedzicznych nawyków, aby wprowadzić znaczące zmiany.