W „Catch-22” Josepha Hellera narracja bada złożoność ludzkiej moralności, ujawniając, że w każdej sytuacji role mogą łatwo zmieniać się między ofiarą a sprawcą. Ta dualność sugeruje, że wszyscy są zarówno dotknięci, jak i przyczyniają się do tych samych problemów systemowych, podkreślając, że granice winy i niewinności są często zamazane.

Cytat podkreśla pilność, aby ktoś mógł podjąć działania przeciwko niszczycielskim wzorom, które utrwalają cierpienie. Ilustruje cykl zachowania, który zagraża osobom i społeczeństwu, podkreślając znaczenie konfrontacji i łamania tych dziedzicznych nawyków, aby wprowadzić znaczące zmiany.