Jasne, że jest haczyk, odpowiedział Doc Daneeka. Catch-22. Każdy, kto chce wydostać się z obowiązku bojowego, nie jest naprawdę szalony. Był tylko jeden haczyk, który był Catch-22, który określił, że troska o własne bezpieczeństwo w obliczu niebezpieczeństw, które były prawdziwe i natychmiastowe, był proces racjonalnego umysłu.
(Sure there's a catch, Doc Daneeka replied. Catch-22. Anyone who wants to get out of combat duty isn't really crazy. There was only one catch and that was Catch-22, which specified that a concern for one's own safety in the face of dangers that were real and immediate was the process of a rational mind.)
W „Catch-22” Josepha Hellera wprowadzono koncepcję Catch-22, podkreślając paradoksalną zasadę regulującą służbę wojskową. Reguła stwierdza, że żołnierz można uznać za szalony, a zatem uprawniony do uniknięcia obowiązku bojowego, jeśli zażąda. Jednak samo żądanie wskazuje racjonalny proces myślowy, który oznacza, że żołnierz jest rozsądny i dlatego musi służyć, tworząc sytuację bez wygranej.
Ta absurdalność odzwierciedla szerszy temat książki, w której walka o przetrwanie i zdrowie psychiczne w obliczu wojny staje się pułapką. Pomysł, że poszukiwanie bezpieczeństwa z prawdziwego niebezpieczeństwa jest oznaką racjonalności, obejmuje ponury humor i krytykę biurokracji i wojny, ilustrując, w jaki sposób jednostki są złapane w błędnych cyklach stworzonych przez nielogiczne przepisy.