Czasowe prowincje były przekonane, że teraźniejszość była jedynym, co miało znaczenie i że wszystko, co wydarzyło się wcześniej, można bezpiecznie zignorować.
(Temporal provincials were convinced that the present was the only time that mattered, and that anything that had occurred earlier could be safely ignored.)
W „harmonogramie” Michaela Crichtona pojawia się koncepcja czasowych prowincji, podkreślając sposób myślenia, w którym ludzie uważają, że moment obecny ma ogromne znaczenie. Ta perspektywa prowadzi ich do zignorowania wydarzeń historycznych i lekcji, działając przy założeniu, że przeszłość nie ma znaczenia dla obecnych okoliczności. Takie podejście odzwierciedla szerszą tendencję w społeczeństwie do priorytetów bezpośrednich doświadczeń w kontekście historycznym.
To odrzucenie przeszłości tworzy niebezpieczne ramy dla podejmowania decyzji, ponieważ neguje cenne spostrzeżenia, które może zapewnić historia. Koncentrując się wyłącznie na obecnych, czasowych prowincjach ryzykują powtarzanie błędów przeszłych i nie rozumiejąc złożoności czasu i konsekwencji. Narracja kwestionuje czytelników do uznania znaczenia historii i wzywa bardziej zintegrowane podejście do czasu, w którym przeszłość i teraźniejszość współistnieją, aby poinformować lepszą przyszłość.